Kilka słów o Pawle Be

Paweł Be urodził się ponad 50 lat przed Chrystusem (tym ze Świebodzina). Twierdzi, że narodził się w Stajence Betlejemskiej, ale łże jak pies. Ukończył rozmaite studia, a następnie pracował jako różni ludzie (projektant, majster, nauczyciel, fizyk, naukowiec, elektronik, dyrektor i prezes). Zajmował się elektrotechniką, światłem, weterynarią, zootechniką, handlem, marketingiem, psychologią a nawet grał w piłkę nożną jako ksiądz (przegrywając 0:14). Doktorem został 26 lat przed Chrystusem (patrz wyżej). Ukończył studia podyplomowe, dotyczące polioptymalizacji paretyzowanej funkcji celu, w procesie projektowania podwozi samochodów, i to metodą elementów skończonych, ale specjalnie się tym nie chwali, bo niewiele z nich zrozumiał. Z kilku kolejnych studiów, z zakresu psychologii zrozumiał więcej, a zresztą właśnie to go aktualnie interesuje. Paweł Be zajmuje się promocją sztuk plastycznych, kabaretem i pisaniem książek, a właściwie jednej z nich. Jest autorem rozmaitych artykułów, dotyczących zawiłości oświetleniowych, psychofizjologii widzenia, zastosowania probiotyków w hodowli bardzo małych prosiaczków, analizy osobowościowej postaci z bajki o Cyrku Barnuma, a ostatnio nawet pisał coś o roli cienia, w sztuce decentryzmu. Aktywnie uczestniczy w europejskich konferencjach naukowych, szczególnie tych, które dotyczą światła, prakseologii i kognitywistyki. Należy do Polskiego Komitetu Oświetleniowego oraz Polskiego Towarzystwa Kognitywistycznego. Autor książek „Nabziebył Nowak”, „Szylkretowa pelisa z gippiury”, “Natalia, czyli dole niecnoty” oraz „Proch z papustą”. Obecna książka o zaskakującym tytule „Papusta z prochem” zawiera w zasadzie to samo, co już było w „Prochu z papustą”, ale pisane od tyłu (prawdopodobnie i tym razem łże). Zupełny antytalent wokalny i taneczny. Z doświadczeń wynika również, że nie nadaje się do prowadzenia kuchni, dbałości o jakiekolwiek rośliny oraz naśladownictwa św. Gerarda. Paweł Baranowski prowadzi w różnych uczelniach (a szczególnie w kilku Politechnikach, w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i w PCEUiP) zajęcia dydaktyczne dotyczące szeroko pojmowanej psychofizjologii widzenia, relacji międzyludzkich, światła, barwy i optyki. Zajmuje się projektowaniem oświetlenia architektonicznego oraz szkoleniami z technik wywierania wpływu, negocjacji i komunikacji międzykulturowej. Zainteresowania Pawła Be, to robienie dowcipów, kognitywistyka, psychologia poznawcza, społeczna, literatura a przede wszystkim miłe towarzystwo. Niepalący, przesądny (wierzy, że nieszczęście przynoszą: wrzos, kamień, Świnoujście i niektóre partie polityczne, oraz w to, że choinka nie może stać w domu dłużej niż do 2 lutego, bo ktoś umrze w rodzinie). Ostatnio stał się posiadaczem breloczka przynoszącego szczęście i chętnie dzieli się tym szczęściem z Przyjaciółmi – nawet z tymi, których mniej lubi!

......”